زمینه: آسیب های سوختگی یکی از مشکلات درمانی در کشورهای در حال توسعه است. علی رغم همه پیشرفت ها در زمینه شاهد و درمان زخم های سوختگی، عامل اصلی مرگ ومیر در بیماران دچار سوختگی عفونت های بیمارستانی است. هدف: این مطالعه با هدف تعیین تأثیر تعویض زودهنگام پانسمان پیوند پوست بر عفونت زخم سوختگی انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی روی 64 بیمار سوختگی بستری در بخش سوختگی بیمارستان شهید رجایی قزوین در سال 1396 انجام شد. در گروه مداخله پانسمان محل پیوند پوست و دهنده پوست یک روز و در گروه شاهد سه روز پس از جراحی تعویض شد. تحلیل داده ها با استفاده از مداخله های تی مستقل، کای دو و فیشر انجام شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران در گروه مداخله 13/8± 36/8 و در کنترل 14/3± 40/4 سال بود. همچنین میزان درصد سوختگی در گروه مداخله 12/1 درصد و در گروه شاهد 14/5 درصد برآورد شد. نتایج مداخله دقیق فیشر نشان داد که توزیع فراوانی نتیجه کشت در دو گروه مداخله و شاهد متفاوت بوده و 7/8 درصد از کشت های ارسال شده از محل پیوند پوست و محل دهنده پوست در گروه شاهد مثبت گزارش شد؛ در صورتی که هیچ یک از نتایج کشت های ارسالی در گروه مداخله مثبت گزارش نشده است (0/03=P). نتیجه گیری: تعویض زودهنگام پانسمان پیوند پوست و دهنده پوست باعث کاهش عفونت در بیماران دچار زخم سوختگی می شود.

مقدمه: سوختگی همواره می تواند آثار و عوارض ناگواری بر جسم و روان فرد بگذارد. سالانه افراد زیادی دچار آسیب های ناشی از سوختگی می گردند که برخی از این آسیب ها در محیط های نظامی رخ می دهد. روش های مختلفی برای درمان سوختگی ها وجود دارد که پیوند پوست یکی از اثربخش ترین روش هاست. هدف: این مطالعه با هدف مروری بر کلیات مراقبتی-درمانی سوختگی و معرفی یک بیمارستان نظامی پیشرو در مدیریت بیماران سوختگی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مروری، حاصل جستجو و تحلیل مطالعات چاپی و مطالعات منتشر شده در داده پایگاه های الکترونیک PubMed, Medline، Scopus، SID، کتابخانه Cochrane و جستجو با موتور جستجوی Google Scholar و با استفاده از کلمات کلیدی سوختگی، پیوند پوست، نظامی، پانسمان و مجروح بین سال های 2000 تا 2019 به زبان فارسی و انگلیسی می باشد. یافته ها: با توجه به پیشرفت سلاح های جنگی و افزایش قدرت آتش افروزی آن ها، موقعیت حساس و استراتژیک ایران در منطقه و وجود تهدیدات در مرزهای کشور، مراقبت و درمان مجروحین سوختگی در نیروهای مسلح از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برای زخم هایی که به درمان های نگه دارنده پاسخ نمی دهند، از درمان های جراحی مختلفی استفاده می شود. در حال حاضر، در بخش مراقبت های ویژه سوختگی بیمارستان شهید دکتر چمران از تمامی این روش ها استفاده می شود که در متن مقاله به آن ها می گردد. بحث و نتیجه گیری: با پیشرفت علم، امروزه شاهد کاهش مرگ و میر و عوارض بعد از سوختگی در سراسر دنیا از جمله ایران هستیم. بیمارستان شهید دکتر چمران به عنوان یک بیمارستان نظامی، یکی از مراکزی است که در این مسیر، پیشرو بوده است. با توجه به هزینه های سنگین و طولانی مدت درمان های تکمیلی بیماران سوختگی، توصیه می گردد که در این زمینه راهکاری اندیشیده شود.

زمینه: پانسمان های مختلفی برای زخم ها استفاده می شود. یک مورد از این زخم ها، زخم محل دهنده پیوند پوست است. پانسمان های مختلفی برای تسریع ترمیم و بهبود نتایج دراز مدت زخم محل دهنده پیوند پوست معرفی شده است. هدف این مطالعه به کارگیری روش های پانسمان سنتی (گاز وازلین)، مدرن (ملولین) و پلی اتیلن جهت مقایسه آن ها از نظر میزان ترمیم زخم و هزینه مصرفی طی درمان بوده است.مواد و روش ها: در مطالعه ای حیوانی، سه نوع پانسمان مختلف پلی اتیلن، گاز وازلین و ملولین برای پانسمان محل دهنده پیوند پوست استفاده شدند. 30 رت به سه گروه ده تایی تقسیم و در همه آن ها یک قسمت از ناحیه پشت با درماتوم، پوست با ضخامت ناقص به ابعاد تقریبی 5×5 سانتی متر برداشته شد. ابعاد زخم با نرم افزار Image J اندازه گیری شد. در هر گروه از یکی از روش های نام برده برای پانسمان استفاده شد. در روزهای سوم، ششم، نهم، و دوازدهم با عکسبرداری دیجیتال و اندازه گیری زخم با همان برنامه نرم افزاری، سرعت ترمیم زخم تعیین شد. نتایج در سه گروه باهم مقایسه گردید.یافته ها: متوسط سطح زخم در گروه پانسمان شده با گاز وازلین، در پایان روز دوازدهم برابر 0.44±0.72 سانتی متر مربع می باشد و این میزان در گروه پانسمان شده با پلی اتیلن برابر با 0.75±0.68 سانتی متر مربع و در گروه پانسمان شده با ملولین برابر با 0.17±0.14 سانتی متر مربع می باشد. بنا بر یافته ها، سطح زخم در روز سوم در پانسمان وازلین کمتر از سایر پانسمان ها بود. در روز ششم و نهم کمترین سطح زخم مربوط به پانسمان ملولین بود. در روز 12 نیز کمترین سطح زخم مربوط به پانسمان ملولین بود. اما تنها اختلاف معنادار بین پانسمان ملولین و پانسمان وازلین مشاهده شد (P<0.04).نتیجه گیری: پانسمان های پلی اتیلن با توجه به هزینه بسیار کم و سرعت ترمیم مناسب، به عنوان پانسمانی مناسب توصیه می شوند.

مقاله پژوهشیمقدمه: این مطالعه با هدف بررسی پیامدهای متعاقب پانسمان سیلیکونی حاوی نانوکریستالی نقره (Ag coat) با پوشش گاز وازلین بر بهبودی زخم محل دهنده ی پوست (Donor graft) در بیماران تحت عمل پیوند پوست انجام گرفت. روش ها: در یک مطالعه بصورت Time series، 49 بیمار که تحت عمل پیوند پوست قرار گرفته بودند، بررسی شدند. زخم محل گرافت این بیماران به دو قسمت تقسیم شد: یک قسمت زخم با پوشش سیلیکونی حاوی نانوکریستالی نقره و قسمت دیگر بوسیله ی پوشش حاوی گاز وازلین، پانسمان شدند. بیماران به مدت 6 ماه از نظر: وضعیت بهبودی، مدت پانسمان، عوارض بعد عمل و راحتی بیمار و کادر درمان، تحت پیگیری و مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: مدت زمان پانسمان زخم در دو محل پانسمان بوسیله ی نانوکریستال نقره و وازلین، به ترتیب: 2/28 ± 10/49 و 2/04 ± 13/90 روز بود و اختلاف دو نوع پانسمان معنی دار بود (0/001 > P). از نظر نمره ی اسکار زخم، محلی از زخم که با پانسمان سیلیکونی حاوی نانوکریستالی نقره پانسمان شده بود وضعیت مطلوب تری داشت(0/0001 > P). ترمیم ایده آل زخم در پایان ماه اول به ترتیب : در 93/3 درصد محل پانسمان های نانوکریستال نقره و 75/5 درصد پانسمان های وازلین، مشاهده شد.نتیجه گیری: استفاده از پانسمان سیلیکونی حاوی نانوکریستالی نقره، نسبت به پانسمان گاز وازلین با نتایج درمانی و بهبود سریع تر زخم، راحتی بیشتر بیمار و کادر درمان، اسکار کوچک تر، درد و خارش کمتر و همچنین بازگشت سریع تر به حالت طبیعی همراه بود.

زمینه و هدف: گرفت پوستی یکی از شایع ترین اعمال جراحی است که توسط جراحان ترمیمی انجام می شود و به طور گسترده-ای برای جایگزینی پوست آسیب دیده ناشی از مصدومیت، سوختگی یا زخم های مزمن به کار می روند. هرچند برداشتن گرفت های پوستی کم ضخامت یک فرآیند جراحی خرد محسوب می شود، اما گاهی با اختلالات و عوارض قابل توجهی همراه هستند. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی پانسمان های هیدروکلوئیدی حاوی نقره در درمان زخم ناحیه برداشت گرفت های پوستی کم ضخامت بود. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده بر روی 42 بیمار که برای بازسازی دیفکت پوستی نیاز به گرفت پوستی کم ضخامت داشتند، انجام شد. پس از برداشته شدن گرفت پوستی، بیماران به صورت تصادفی بلوک بندی در دو گروه پانسمان هیدروکلوئیدی حاوی نقره با برند Aquacel Ag (گروه مداخله) و گروه پانسمان به صورت سنتی (گروه کنترل) قرار گرفتند. بیماران در روزهای 3، 5 و 7، 14 و 21 ویزیت شدند. در هر نوبت ویزیت اگر پانسمان خیس بود گازهای رویی برداشته شده ولی پانسمان اصلی دست نخورده باقی می ماند. عفونت زخم، درد هنگام تعویض پانسمان، میزان و سرعت روند اپیتلیالیزاسیون و اسکار محل زخم نیز در پایان ماه ششم در دو گروه مقایسه شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های t-test و یومن ویتنی نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد بین میانگین تعداد دفعات نیاز به پانسمان، میزان اپیتلیالیزه شدن زخم، در دو گروه پانسمان هیدروکلوئیدی با نقره و پانسمان سنتی اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (05/0 > P-value)؛ اما بین میانگین میزان شیوع عفونت (000/0، 050/0) درد هنگام تعویض پانسمان (140/0، 190/0)، اسکولاریتی (520/1، 670/1)، پیگمانتاسیون (520/1، 670/1) و ضخامت اسکار (760/1، 00/2) به ترتیب در دو گروه پانسمان هیدروکلوئیدی با نقره و پانسمان سنتی اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت (05/0 نتیجه گیری: در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد Aquacel Ag برای مدیریت زخم ناحیه برداشت گرفتهای پوستی کم ضخامتی کروشایمن و مؤثر است.

زمینه و هدف: ترمیم سریع نواحی اهداکننده پوست در پیوند پوست نیمه ضخامت در بیماران سوختگی اهمیت حیاتی برای بیمار دارد. هدف مطالعه ی حاضر بررسی اثر پانسمان های نانوسیلور در افزایش سرعت ترمیم و کاهش عوارض در زخم های غیرعفونی محل اهداکننده پیوند پوست بوده است. روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی روی 10 بیمار سوختگی مراجعه کننده به بیمارستان شهید مطهری تهران از مهر تا اسفند 1396 انجام شد. محل دهنده پیوند پوست در هر بیمار به طور تصادفی به سه قسمت تقسیم و با آجی کوت (Agicoat)، مپی تل (Mepitel) و گاز وازلین پوشانده شد. سپس زخم ها از نظر سرعت ترمیم، درد هنگام پانسمان و اسکار به جا مانده در این سه گروه ارزیابی و مقایسه شدند. یافته ها: میانگین مدت زمان ترمیم در دو گروه آجی کت و مپی تل مشابه و به طور معناداری نسبت به گروه وازلین کوتاه تر بوده است (P=0/005). مقایسه ی درد بین گروه ها نشان داد که در روز چهارم میانگین درد در گروه آجی کت و مپی تل نسبت به گروه وازلین به طور معناداری کمتر بوده است (P=0/004). همچنین میانگین درد گروه مپی تل نیز نسبت به گروه وازلین با اختلاف معناداری کمتر بوده (P=0/002) اما تفاوت از نظر مدت زمان ترمیم و درد بین دو گروه آجی کت و مپی تل معنادار نبوده است. مقایسه ی میانگین درد در روز هشتم و میانگین Visual analogue scale (VAS) شش ماه پس از پیوند بین گروه ها اختلاف معناداری نشان نداد. نتیجه گیری: زخم پوش آجی کوت در کاهش درد و افزایش سرعت ترمیم موثر بوده ولی این اثر مشابه پانسمان بدون نقره مپی تل بوده است.

زمینه و هدف: درد شدیدی درحین شست وشو و تعویض پانسمان بیماران سوختگی ایجاد می شود. کاربرد روشی مکمل و بی عارضه برای کاهش درد بیماران سوختگی درحین تعویض پانسمان، اهمیت ویژه ای دارد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تحریک الکتریکی عصب ازطریق پوست (TENS) بر شدت درد بیماران بستری در بخش سوختگی حین تعویض پانسمان انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه، از نوع کارآزمایی ـ بالینی بوده که در سال 1393، بر روی 60 نفر از بیماران بستری در بخش سوختگی بیمارستان واسعی سبزوار انجام گرفت. بیماران به روش تخصیص تصادفی به سه گروه کنترل (20 نفر)، آزمون (20 نفر) و پلاسبو (20 نفر) تقسیم شدند. در روز دوم پس از مراجعه به بیماران بستری شده، گروه کنترل قبل از تعویض پانسمان مورفین، گروه آزمون مورفین و TENS و گروه پلاسبو، مورفین و TENS پلاسبو دریافت کرده و پانسمان شدند. در انتهای پانسمان با استفاده از مقیاس عددی درد 10-0 میزان درد بیماران مورد بررسی قرارگرفت. داده ها با استفاده از آزمون های فریدمن، من ویتنی و کروسکال والیس با نرم افزار SPSS نسخه ی 18 تجزیه و تحلیل شدند. ضمنا سطح معناداری در آزمون های آماری مورد استفاده در این پژوهش 5 صدم درنظر گرفته شد.یافته ها: میانگین درد در روز دوم پس از مراجعه در گروه کنترل 0.52±5.45، در گروه آزمون 0.48± 5.00و در گروه پلاسبو 0.56± 7.00بود. درد در بین سه گروه دارای اختلاف معناداری بود (P=0.00). نتیجه گیری:به کارگیری TENS به همراه مورفین در کاهش درد بیماران سوختگی حین تعویض پانسمان موثر است.

زمینه و هدف: قربانیان سوختگی با مشکلات روانشناختی بسیاری از جمله اضطراب روبه رو هستند، اضطراب قبل از عمل امری عادی و بسیار رایج است. یکی از راهبردهای مقابله ای که به فرد کمک می کند تا با شرایط استرس زا روبرو شود، تاب آوری است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط تاب آوری با اضطراب بیماران سوختگی کاندید پیوند پوست انجام شد. روش بررسی: مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی همبستگی بود. روش نمونه گیری مستمر و با توجه به معیارهای ورود به مطالعه انجام شد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه اضطراب Beck Anxiety Inventory) (BAI) و تاب آوری (CD-RISC) بود و 20 الی 30 دقیقه قبل از عمل در بخش بستری بیمار تکمیل شد. داده های جمع آوری شده در تیرماه 98، با استفاده ازSPSS نسخه 16 و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در قالب جدول و شاخص های عددی توصیف و سپس برای رسیدن به اهداف و پاسخ به سیوالات پژوهش آزمون های آنالیز واریانس، تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسن حهت تجزیه و تحلیل مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: 2/66 درصد از بیماران نمره تاب آوری بالای 50 داشتند. میانگین تاب آوری 57/64، انحراف معیار 25/22، میانگین نمره اضطراب 88/12، انحراف معیار 45/10 بدست آمد. بین تاب آوری و اضطراب همبستگی معنی دار آماری وجود داشت، یعنی با افزایش نمره تاب آوری، اضطراب کاهش پیدا کرد (001/0

سین داکتیلی، ناهنجاری مادرزادی شایعی است و بروز آن یک در هر 2000 تولد ذکر شده است. عمل جراحی جهت اصلاح این ناهنجاری همواره با یک مشکل اساسی مواجه بوده است «کمبود پوست جهت پوشش دادن مناطقی که از هم جدا می شوند». در این مقاله روش خاصی جهت دستیابی به پوست مناسب و کافی معرفی می گردد که کمتر مورد استفاده عمومی قرار گرفته است ولی در موارد استفاده شده نتایج آن عالی بوده است. انجام گرافت پوستی از پرپوس ساده بوده و در یک مرحله بیهوشی دو عمل جراحی لازم برای بیمار انجام شده است. نتایج ظاهری نیز در این عمل کاملا قابل قبول می باشد.